دور همی ها

گر می نخوری طعنه مزن مستان را

بنیاد مکن تو حیله و دستان را

تو غرّه بدان مشو که می می نخوری

صد لقمه خوری که می غلام است آن را

از آمدنم نبود گردون را سود

وز رفتن من جاه و جلالش نفزود

وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود

کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود!

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضاوقدر است

با چرخ مکن حواله ، کاندر ره  عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره تر  است

ای کاش که جای  آرمیدن  بودی

یا این که ره دور  را  رسیدن  بودی

کاش ازپی صدهزار سال از دل خاک

چون سبزه امید  بر دمیدن  بودی